Qrammatikada əsas dedikdə bütün varlıqlar (canlı, cansız, konkret və mücərrəd mənalı, toplu isimlər) nəzərdə tutulur. Məsələn: insan, ata, həyat, kağız, qızılgül, pəncərə, cücə, divar və s. kimi sözlər qrammatikada əşya (isim) sayılır.
Varlıqlar iki cürdür: gözlə görünə bilən və görünə bilməyən. BU baxımdan isimlər iki yerə bölünür: konkret isimlər, mücərrəd isimlər.
Konkret isimlıər – gözlə görünə bilən, əllə təması mümkün olan, bir sözlə maddi varlıqların, əşyaların adlarıdır. Məsələn: çiçək, qoyun, insan, meşə, hava, külək və s.
Mücərrəd isimlər isə gözlə görünə bilməyən, əllə təması mümkün olmayan, xəyalda, təsəvvürdə canlandırılan əşyaların adlarıdır. Məsələn: arzu, xəyal, yuxu, məqsəd, dostluq və s.
Konkret isimlərin yaranma tarixi daha qədimdir. İnsanlar ilk olaraq gördükləri əşyaya ad vermişlər. Mücərrəd isimlər isə dilin sonrakı inkişaf mərhələlərində məntiqin, təfəkkürün inkişafı sayəsində adlandırılmışdır.
Namelumdur